نوزادان و مادرانشان ارتباط عمیقی فیزیولوژیکی با یکدیگر دارند. یک مطالعه به بررسی واکنش نوزادان نسبت به مادران و پدران و همچنین غریبه ها پرداخت. در این مطالعه یک دختر شیرخوار به آزمایشگاه آورده شد و روی صندلی پلاستیکی قرار گرفت که از حواس پرتی او جلوگیری شود. ابتدا مادر و سپس پدر و در نهایت غریبه به کودک نزدیک شد.
مانیتور قفسه سینه نوزاد و بزرگسالان نشان داد که کودک هنگام نزدیک شدن به پدر و مادر، ضربان قلب خود را با ضربان قلب پدر و مادرش تنظیم کرد. درصورتیکه ضربان قلب خود را با فرد غریبه همگام نکرد.
این داده ها حاکی از آن است که نوزادان و والدین شان در یک رابطه هموستاستیک آمیخته می شوند و کودک برای رسیدن به تعادل و آرامش، با پدر و مادر خود رابطه برقرار می کند.
جالب نیست؟ نکته ی دیگری که باید بدانید این است که کودکانی که سلامتیشان در معرض خطر است و دارای مشکلاتی مانند بیماری های تنفسی هستند، در کنار والدین شان راحتتر از خواب بیدار می شوند. همچنین کودکانی که در نزدیکی والدین می خوابند، دارای پایداری، ریتم منظم قلب و تنفس عمیق تری نسبت به نوزادانی هستند که به تنهایی می خوابند. این بدان معنی است که کودک از نظر فیزیولوژیکی ایمن تر است.
مادران با نوزادان خود بسیار هماهنگ هستند، این تا جایی ادامه پیدا می کند که چرخه خواب آنها با یکدیگر آنقدر هماهنگ می شود که مادر به طور طبیعی و در عرض چند ثانیه از وضعیت نوزاد خود مطلع می شود. اگر اتفاقی بیفتد، مادر می تواند به سرعت فرزند خود را دریابد.
تحقیقات Dr. James McKenna، مدیر آزمایشگاه خواب مادر-کودک دانشگاه نوتردام، نشان داد که مادران و نوزادانی که نزدیک یکدیگر می خوابند، از الگوهای خواب مشابهی برخوردار هستند. مادران از کودک خود در زمان های ترس و کابوس های شبانه محافظت می کنند. بنابراین می توان گفت مادرانی که در کنار فرزند خود می خوابند، بیشتر از سلامت کودک شان آگاه هستند.
احتمالاً پسر شما تا سن ۴ سالگی، رفتن به توالت را یاد می گیرند. آنها قادر به شستن دست و صورت خود خواهند بود و با کمک شما، دندان های خود را مسواک می زنند. آنها می توانند لباس های خود را بپوشند، هر چند پوشیدن کفش و دکمه ها برایشان مشکل است.
در این سن پسر شما در حال جستجو و یادگیری راههایی برای بیان احساسات خود است. او این کار را از طرق مختلف ازجمله صحبت کردن، استفاده از حرکات و صداها، نقاشی و ساختن چیزهای دیگر انجام می دهد.
حواس دانش آموزان مبتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی ممکن است به راحتی با سر و صدای بیرون، رهگذران و یا افکار خود پرت شوند که اغلب باعث می شود متوجه درس نشوند. این کودکان در تمرکز کردن روی کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی پایدار دارد، مشکل دارند. ممکن است به نظر برسد که در حال گوش دادن به شما هستند اما برای به خاطر سپردن اطلاعات با مشکل مواجه شوند.
از جمله راههای کمک به کودکانی که به راحتی حواسشان پرت می شود شامل قرار گرفتن کودک در محیط مناسب، فعالیت فیزیکی و کوتاه تر کردن زمان کلاس درس است. راههای دیگر عبارتنداز:
افت قند خون در شیرخواران با داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر بیشتر است:
علاوه بر موارد اشاره شده در بالا، هیپوگلیسمی می تواند در شرایط زیر هم ایجاد شود:
۱- کودک خود را در حالت نشسته نگه دارید. پشت سر کودک بایستید و دست بزنید. یک دست بلند خارج از دید کودک قطعا باید توجه او را جلب کند. پس می توانید از دست زدن، برای تست شنوایی فرزندتان استفاده کنید.
اگر او به یک دست زدن کوچک واکنش نشان داد یا با شنیدن صدای بلند گریه کرد، به این معنی است که شنوایی او خوب است. در صورت لزوم، تست را چند بار دیگر تکرار کنید.
۲- حرکت سر کودک خود را مشاهده کنید. پس از اینکه کودک کنترل حرکت بدن خود را به دست آورد و توانست به محیط اطراف نگاه کند، در یک طرف اتاق بایستید و نام او را صدا کنید.
لازم نیست خیلی بلند صدا کنید. کودک تنها باید به صدای شنیده شده واکنش نشان دهد. بنابراین، او صدا را با چشمانش جستجو می کند. وقتی کودک این کار را انجام داد، به این معنی است که شنوایی اش خوب است.
۳- هنگامی که کودک شما حدودا ۱۰ ماهه است، کتاب های تصویری را در لیست بازی های خود قرار دهید. به تصاویر اشاره کنید و کلمه ای را که هر تصویر نشان می دهد به او بگویید. به عنوان مثال، به تصویر ماشین اشاره کنید و کلمه “ماشین” را بگویید.
این کار را برای مدتی انجام دهید و بعد از چند بار تکرار، وقتی می گویید ماشین، کودک باید بتواند به تصویر ماشین اشاره کند. هنگامی که فرزندتان قادر به انجام این کار است، نشان می دهد که او نه تنها کلمه را شنیده، بلکه معنای آن را نیز درک کرده است.